|
艺术家:图尔库爱乐乐团、莱夫·塞格尔斯腾
专辑名:《托伊沃·库拉:南奥斯特罗波赫尼亚组曲第1号与第2号、节庆进行曲,作品13号以及前奏曲与赋格,作品10号》
发行年份:2015年
厂牌:翁迪内唱片公司(Ondine)
流派:古典音乐
音质:flac 24比特 - 96.0千赫兹 + 小册子
总时长:1小时10分57秒
总大小:1.1吉字节
网站:专辑预览
曲目列表
01. 节庆进行曲,作品13号(托伊沃·库拉):节庆进行曲,作品13号
02. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第1号,作品9号(托伊沃·库拉):第一乐章. 风景(麦瑟玛)
03. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第1号,作品9号(托伊沃·库拉):第二乐章. 民歌(坎桑劳卢)
04. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第1号,作品9号(托伊沃·库拉):第三乐章. 奥斯特罗波赫尼亚舞曲(波赫亚莱宁坦西)
05. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第1号,作品9号(托伊沃·库拉):第四乐章. 恶魔之舞(皮鲁恩波尔斯卡舞曲)
06. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第1号,作品9号(托伊沃·库拉):第五乐章. 黄昏之歌(哈马兰劳卢)
07. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第2号,作品20号(托伊沃·库拉):第一乐章. 新娘到来(图洛佩利)
08. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第2号,作品20号(托伊沃·库拉):第二乐章. 森林中的雨(梅萨萨塔阿)
09. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第2号,作品20号(托伊沃·库拉):第三乐章. 小步舞曲(米努埃)
10. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第2号,作品20号(托伊沃·库拉):第四乐章. 孤儿之舞(奥尔波拉斯滕波尔斯卡舞曲)
11. 南奥斯特罗波赫尼亚组曲第2号,作品20号(托伊沃·库拉):第五乐章. 磷火(希伊德特·维尔沃亚·维尔蒂蒂)
12. 前奏曲与赋格,作品10号(托伊沃·库拉):前奏曲
13. 前奏曲与赋格,作品10号(托伊沃·库拉):赋格曲
如果芬兰作曲家托伊沃·库拉没有在1918年芬兰内战各派冲突中,因一颗流弹不幸丧生(年仅35岁),毫无疑问,他会成为芬兰另一位伟大的作曲家,与西贝柳斯并肩齐名。这两位音乐家有许多相似之处:1909年,库拉成为西贝柳斯的第一位作曲学生;并且他们俩都是北欧音乐(尤其是芬兰音乐)的热情捍卫者。可惜在他短暂的生命中,没有机会创作出大量的作品,但就我们所听到的他作品中非凡的品质来看,本可以预示着他能创作出更伟大的作品。
除了他的老师西贝柳斯,也除了法国音乐(他在巴黎著名的圣歌学院学习期间接触到的弗朗克乐派,以及他自然而然、凭直觉理解的德彪西式的“印象主义”音乐),库拉很快找到了属于自己的独特风格。分别创作于1906 - 1909年和1912 - 1913年的两首《南奥斯特罗波赫尼亚组曲》,代表了他在配器艺术上的巅峰——实际上,在这些作品中,西贝柳斯的风格影响似乎远不及德彪西、德沃夏克,甚至有时还不及雅纳切克——以及将民俗主题(想象中的?)融入到他的音乐表达中。莱夫·塞格尔斯腾满怀喜悦且充满坚定信念地指挥着图尔库爱乐乐团。
Artist: Turku Philharmonic Orchestra, Leif Segerstam
Title: Toivo Kuula: South Ostrobothnian Suites 1 & 2, Festive March, Op. 13 and Prelude & Fugue, Op. 10
Year Of Release: 2015
Label: Ondine
Genre: Classical
Quality: flac 24bits - 96.0kHz +Booklet
Total Time: 01:10:57
Total Size: 1.1 gb
WebSite: Album Preview
Tracklist
01. Festive March, Op. 13 (Toivo Kuula): Festive March, Op. 13
02. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 1, Op. 9 (Toivo Kuula): I. Landscape (Maisema)
03. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 1, Op. 9 (Toivo Kuula): II. Folk Song (Kansanlaulu)
04. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 1, Op. 9 (Toivo Kuula): III. Ostrobothnian Dance (Pohjalainen tanssi)
05. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 1, Op. 9 (Toivo Kuula): IV. Devil's Dance (Pirun polska)
06. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 1, Op. 9 (Toivo Kuula): V. Song of Dusk (Hamaran laulu)
07. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 2, Op. 20 (Toivo Kuula): I. The Bride Arrives (Tulopeli)
08. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 2, Op. 20 (Toivo Kuula): II. Rain in the Forest (Metsassa sataa)
09. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 2, Op. 20 (Toivo Kuula): III. Minuet (Minuee)
10. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 2, Op. 20 (Toivo Kuula): IV. Dance of the Orphans (Orpolasten polska)
11. Etelapohjalainen sarja (South Ostrobothnian Suite) No. 2, Op. 20 (Toivo Kuula): V. Will-o'-the-Wisp (Hiidet virvoja viritti)
12. Prelude and Fugue, Op. 10 (Toivo Kuula): Prelude
13. Prelude and Fugue, Op. 10 (Toivo Kuula): Fugue
S’il n’avait pas perdu la vie à trente-cinq ans d’une balle perdue lors d’une bête échauffourée en 1918 entre factions de la Guerre civile finlandaise, sans aucun doute le compositeur finlandais Toivo Kuula serait-il devenu « l’autre » grand du pays, aux côtés de Sibelius. Bien des choses rapprochent les deux musiciens : Kuula fut le premier disciple en composition de Sibelius, en 1909 ; et tous deux furent d’ardents défenseurs de la chose musicale nordique en général, finlandaise en particulier. Au cours de sa courte existence, il n’eut hélas pas l’occasion de composer un immense corpus, mais l’extraordinaire qualité de ce qui nous est parvenu laissait augurer d’encore plus grandes choses encore. Au-delà déjà de son maître Sibelius, au-delà aussi de la musique française – l’école franckiste qu’il embrassa lors de son séjour parisien à la célèbre Schola Cantorum, ainsi que « l’impressionnisme » debussyste qu’il comprit de manière naturelle et instinctive –, Kuula a su rapidement trouver un ton personnel : les deux Suites Sud-Ostroboniennes, respectivement de 1906-1909 et 1912-1913, représentent le sommet de son art de l’orchestration – Sibelius semble bien moins présent que Debussy ou Dvořák ou même parfois Janáček, en vérité – et de l’incorporation de thèmes folkloriques (imaginaires ?) dans son discours. Leif Segerstam mène l’Orchestre de Turku avec joie et parfaite conviction.
|
|